Meer over...

Wat vonden anderen ervan?

Echo, 5 maart 2009, redactie
SLOTERVAART - Sylvia Wardenaar schreef een boek over de ziekte van haar moeder. Vijftien jaar lang kwam zij in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis (AvL) over de vloer. Die ervaringen tekende ze op in Schaduwziek. 15 jaar leven met mijn zieke moeder.
De bewoonster van Slotervaart presenteerde maandag 2 maart 2009 haar persoonlijke boek in de wachtruimte dagbehandeling van het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. Na een inleiding van Nicole Edens van Uitgeverij Gopher las Wardenaar een stukje voor. Het eerste exemplaar overhandigde ze aan een personeelslid van het AvL die zij goed kent.
Schaduwziek is een persoonlijk verhaal over machteloosheid en loyaliteit. Een korte passage uit het boek: 'Want ziek dat was ik ook. Ik had geen buikpijn, geen hoofdpijn, was niet misselijk of duizelig, maar toch voelde ik me ziek. Ik had geen liefdesverdriet en het weer was best lekker en toch stond ik regelmatig op het punt van huilen. Alle vrolijkheid was langzaamaan verdwenen. Het onbestemde gevoel te moeten omgaan met iets waar ik zelf totaal niets aan kon doen, maakte me gek. Ik werd steeds stiller, voelde me slap en wist steeds vaker niet meer wat ik zeggen moest. Ik had toch altijd mijn woordje klaar? Nu liep ik verdwaasd rond met een hoofd vol vragen en gedachten. Machteloosheid. Is dat ook een ziekte?'
Wardenaar is theatermaker en schrijft haar eigen cabaret- en jeugdtheatervoorstellingen. Schaduwziek is haar eerste boek.

Clara Dekker, Mammazone (kwartaalblad BorstkankerVereniging Nederland, 1/ 2009)
Mag je lachen als je moeder doodgaat? Dilemma's voor meisjes met een stervende moeder Je bent een meisje, jong en je hebt je hele leven nog voor je. Op een dag hoor je dat je moeder borstkanker heeft en niet beter zal worden. Wat doe je dan? Het meisje in het hierna te bespreken boek weet het niet. Mag je bijvoorbeeld wel lachen als je moeder doodgaat? Mag je wel op kamers gaan als je moeder zo ziek is? Schaduwziek In haar boek 'Schaduwziek' beschrijft de nu 39-jarige Sylvia Wardenaar de periode tussen haar 15e en 30e jaar toen haar moeder borstkanker had en er uiteindelijk aan overleed. In dit persoonlijke verslag verhaalt ze over de machteloosheid en woede die zij als kind en jong volwassene ervoer tijdens dat lange ziekbed. In de beginperiode zit Sylvia op de middelbare school, ze kan zich steeds minder goed concentreren. Ze is jaloers op haar broer, die het huis al uit is en daardoor veel minder 'doet' om het thuis draaiende te houden. Haar vader heeft een eigen zaak en kan zich door de week nauwelijks met Sylvia of de verzorging van zijn vrouw bemoeien. Ook als Sylvia in Amsterdam gaat studeren en daarna, blijft ze zich verantwoordelijk voelen voor haar moeder. 'Schaduwziek' vertelt een indrukwekkend verhaal over eigen identiteit, verdriet en loyaliteit van een eigenzinnige dochter met een langdurig ernstig zieke moeder. De schrijfster maakt duidelijk dat kinderen met een zieke ouder ook ziek zijn, schaduwziek. 'Want ziek dat was ik ook. Ik had geen buikpijn, geen hoofdpijn, was niet misselijk of duizelig, maar toch voelde ik me ziek. Ik had geen liefdesverdriet en het weer was best lekker en toch stond ik regelmatig op het punt van huilen' (uit: Schaduwziek). Sylvia Wardenaar is theatermaker en schrijft eigen cabaret- en jeugdtheatervoorstellingen. 'Schaduwziek' is haar eerste boek. Boodschap Uit het boek komt de boodschap naar voren dat kinderen met een ernstig zieke ouder het moeilijk hebben, ze voelen zich onbegrepen en eenzaam. Kinderen lijken het toch vooral zelf op te moeten knappen. De ouders hebben het, heel begrijpelijk overigens, druk met zichzelf en elkaar. Vriendjes en vriendinnetjes kunnen of willen het meestal niet goed snappen en onderwijzers hebben het weer druk met andere zaken. Dit boek kan voor hen die het betreft, een welkom steuntje in de rug zijn. Sylvia Wardenaar Schaduwziek Uitgever: Gopher, www.gopher.nl, 2009 ISBN : 978 90 517 9637 7 82 pagina's, ? 14,90

Amsterdams Stadsblad, 12 februari 2009
SCHAGEN - Theatermaakster Sylvia Wardenaar groeide op in Schagen, maar woont tegenwoordig in Amsterdam. In 2002 overleed haar moeder (toen 54) aan kanker. De periode van ziek zijn beslaat in totaal 16 jaar. Over die moeilijke jaren schreef de nu 38jarige Wardenaar een boek, dat eind deze week wordt gepresenteerd: Schaduwziek. "Nee, ik was niet van plan om dit boek te schrijven. Ik wilde en wil eigenlijk een kinderboek schrijven", start Sylvia Wardenaar haar verhaal. "Maar ik ontmoette mijn vriend ná het overlijden van mijn moeder en hij bleef voortdurend naar haar vragen. Wilde alles weten. Tja, toen bedacht ik dat ik het net zo goed kon opschrijven, als ik het zo vaak moet vertellen..." Pen als lotgenoot "Ik heb me in het leren schrijven van een boek proberen te verdiepen via allerlei sites op internet en heb op een gegeven moment meegedaan aan een wedstrijd die Je pen als lotgenoot heette. Las ik allemaal teksten van mensen die een verhaal over hun ziekte schreven. Toen dacht ik nou, dan heb ik ook wel een verhaal te vertellen en zo is het idee voor dit boek ontstaan." Zekerheid "Weet je, de periode van ónzekerheid na een onderzoek is zó erg. Als je zekerheid hebt is dat eigenlijk wel een opluchting, hoe raar dat ook klinkt! Maar dan kén je tenminste iets. De machteloosheid tijdens de onzekerheid is heel erg. Je kunt níks! Nee, ik denk niet dat ik het met dit boek van me afgeschreven heb. Zo zie ik het niet. Ik had het ook niet eerder kunnen schrijven! Ik denk dat veel mensen zich kunnen herkennen in dit boek. Dat hoop ik dan maar. Nee, de naam van mijn moeder wordt niet genoemd. Ook m'n eigen naam niet. Een aantal mensen in Schagen en omgeving kent mij en heeft mijn moeder gekend. Dus die weten het wel. Maar mensen elders niet." Presentatie "Het is wel grappig. Ik ben nu net zo oud als mijn moeder was toen ze ziek werd", besluit Sylvia. "O ja, mensen die ons kennen, weten ook dat de humor in het boek niet ontbreekt. Want hoe ziek mijn moeder ook was, haar gevoel voor humor verloor ze nooit. En ik daardoor ook niet."

Relevant nummer 4, november 2009, uitgave van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde, door Marijke Hilhorst
Machteloosheid lijkt ook wel een ziekte
Op de dag dat Sylvia Wardenaar vijftien wordt, moet haar moeder een zware borstoperatie ondergaan. Vijftien jaar later moet ze haar verjaardag, haar dertigste, voor het eerst zonder haar moeder vieren. Over de vijftien jaar daartussen gaat Schaduwziek. 'Want ziek dat was ik ook. Ik had geen buikpijn, geen hoofdpijn, was niet misselijk of duizelig, maar toch voelde ik me ziek', schrijft de inmiddels 38-jarige theatermaakster, terugblikkend op die tijd. Ze stelt zichzelf de vraag of machteloosheid ook een ziekte is. Machteloosheid is het overheersende gevoel van het opgroeiende meisje dat dag in dag uit moet toezien hoe haar moeder lijdt. Ze kan niets voor haar moeder doen, ook al doet ze nog zo haar best. Sylvia's leven speelt zich af in de schaduw van de zieke; in korte hoofdstukjes beschrijft ze scènes uit dat leven. Ze doet dat beeldend, liefdevol en heel herkenbaar, zonder zichzelf te sparen, even ontroerend als confronterend. Dit boek is meer dan alleen een aanrader voor, zoals het voorwoord suggereert, mensen die in hun omgeving te maken hebben met een chronisch zieke.

patientervaringsverhalen.nl
Egodocument waarin Sylvia Wardenaar terugblikt op de periode van 15 jaar waarin haar moeder borstkanker had. Ze beschrijft hoe zij die periode ervaren heeft en komt aan het eind van ieder hoofdstukje met een nawoord waarin ze een vernieuwd inzicht introduceert dat begint met 'pas nu'. Een verhelderend, duidelijk, goed geschreven boek.