Meer over...

Prijs:	€ 22.75 inclusief btw
Verzendkosten:	€ 5.35 binnen Nederland
Levertijd:	3 werkdag(en)

Bestellen...

Fuck you very much

Op 25 juli 2011 was Jean-Paul Heck te zien in SBS Shownieuws naar aanleiding van het overlijden van Amy Winehouse. Het interview van Heck met Amy Winehouse in dit boek was het laatste interview dat zij in Nederland gaf.

Over het boek: In 'Fuck You Very Much' weet muziekjournalist Jean-Paul Heck door te dringen tot de ziel van de allergrootste rock-, pop- en jazzsterren van onze tijd. In een interview legde de Brabander het ooit zo mooi uit: 'Mijn doel is om de ster te ontwapenen. Weg met die gespeelde houding, weg met de mediatraining. Zelfs de grootste genieën geven zich pas echt bloot als je dat weet te bereiken.'
Heck schrijft al sinds 1992 over muziek in onder meer De Telegraaf en in muziekbladen zoals Aloha, OOR, Nieuwe Revu en Jazzism. Brutaal, kritisch maar ook ongedwongen en immer met een dosis venijn en humor. Of het nu David Bowie, James Brown, Amy Winehouse of Tom Waits betreft, Heck komt altijd met een hoogst origineel verhaal thuis. 'Fuck You Very Much' is het bewijs.

Dit boek is feestelijk gepresenteerd in Het Ketelhuis op het Westergasfabrieksterrein in Amsterdam. Tijdens deze presentatie traden Stevie Ann en de band Sensual op. Zie ook de foto-impressie
Vervolgens is er in diverse landelijke media (radio, tv, dagbladen) aandacht aan dit boek en de auteur besteed.

Wat vonden anderen ervan?

BN De Stem, Willem Jongeneelen, 9 november 2007
Vrijdag 9 november 2007 - Popjournalist Jean-Paul Heck uit Bergen op Zoom heeft 25 interviews met wereldsterren - van James Brown tot Tom Waits en van AC/DC tot Meat Loaf - verzameld in een boek: Fuck You Very Much. Die titel ontleende hij aan een uitspraak van The Pogues-zanger Shane MacGowan. Het idee spookte al een aantal jaren door zijn hoofd. Sinds hij de Jip Golsteijn Journalistiekprijs in 2004 ontving, kreeg hij ook daadwerkelijk een aantal aanbiedingen om dat boek te gaan maken. Achteraf bekeken, acht de 42-jarige Jean-Paul Heck het verstandig dat hij voor de samenstelling toch een paar jaar heeft uitgetrokken. "In 2004 had ik ook nog niet genoeg verhalen geschreven die door de uiteindelijke selectie heen zouden zijn geraakt. Eén ding wilde ik namelijk niet: een pocketeditie met slechts een paar verhalen. Het moesten minstens 250 pagina's worden van louter grote namen, én met goede foto's." De verhalen moesten vooral tijdloos zijn. Daarom passen er volgens Heck géén interviews in met eendagsvliegen over hun laatste plaatje. Hij ging voor het grote verhaal vol anekdotes. Niet voor de verhaaltjes die worden afgeraffeld op een persconferentie van een kwartiertje, of de lopende bandgesprekken van twintig minuten tijdens een persdag in een Amsterdams hotel. "Ik sprak ooit een nukkige B.B. King tien minuten, ergens in Duitsland. En daar mocht ik blij mee zijn, zeiden de mensen van de platenmaatschappij ook nog. Daar is natuurlijk amper een standaardverhaaltje uit te peuren. Een paar jaar later kreeg ik een veel openhartigere B.B. King wel ruim een uur te spreken. Niet eens op een inspirerende locatie, een koude kleedkamer in Ahoy'. Maar het klikte, er kwam een spontane conversatie op gang en B.B. King liep leeg. De man doet nog ieder jaar een wereldtournee, hobbelt nog steeds achter de vrouwtjes aan, gokt zich regelmatig arm en geniet van elke vetplant die hij ziet. Dit was niet zo maar een interview, dit was een ode aan het leven! Ik wist meteen dat ik iets geweldigs in handen had." De titel van zijn boek, Fuck You Very Much, beschouwt Heck als zijn eigen kleine middelvinger richting het Amsterdamse grachtengordelcircuit. Hij ergert zich vaak groen en geel aan de zelfingenomenheid in de popjournalistiek. "Veel van die lui denken dat het altijd alleen maar in Amsterdam gebeurt en iedereen moet ook altijd dezelfde dingen goed vinden. Tom Waits en Radiohead mogen dan wel, maar Meat Loaf kan eigenlijk niet. Nou toevallig zit er wel een geweldig verhaal voor heel veel mensen in Meat Loaf. Dus staat zijn verhaal in mijn boek, naast dat van Joe Cocker. Zijn huidige muziek hoef je voor mij niet meer serieus te nemen, want dat mag iedereen voor zichzelf uitmaken, maar die man heeft wel een levensverhaal te vertellen: 'De man met negen levers'. Het is voor Jean-Paul Heck niet eens toevallig dat er volgens hem heel veel goede popjournalisten in het zuiden van het land wonen. "Misschien is dat wel omdat ze daar beter door de glitter en glamour heen prikken. Mijn doel is de ster ontwapenen. Weg van de mediatraining. Daarnaast ben ik altijd blijven denken: hé hallo, het is maar popmuziek, geen ruimtevaartwetenschap. Ik heb zelf van jongs af aan popmuziek gemaakt. Nee, niet op een hoog niveau. Maar toch kan ik er nog altijd niet tegen als ik weer een bandje gehypt zie worden dat tonnen verdient, maar niet kan spelen." Ook daar slaat de titel van zijn boek dus op. Al komt de quote uit een interview met Shane MacGowan. "Hij wilde na een optreden van The Pogues in het Tilburgse 013 dat ik hem naar Antwerpen bracht. Hij was al stomdronken en zat aan de cocaïne. Ik had daar helemaal geen zin in. Ik vertelde hem dat hij veel beter zijn hotelkamer op kon gaan zoeken dan verder gaan stappen. Hij stond boos op, gaf me een hand en zei: Fuck you very much. Ik wist meteen dat dat ooit de titel van mijn boek ging worden." Supersterren in gesprek met Jean-Paul Heck, is de ondertitel van het boek. Volgens de schrijver een ideetje van de uitgever. Op de vraag of het niet gepaster was geweest als die zin was omgedraaid, kijkt hij verschrikt op. "Eh, ja, daar heb ik eigenlijk niet eens bij stilgestaan", hapert hij even. Hij herpakt zich razend- snel. "Misschien is het om aan te geven dat het hier echte dialogen betreft. Ik probeer de artiesten niet het idee te geven dat het een interview betreft. Ik deins ook niet terug voor heel normale vragen als: 'Ben je gelukkig?' of 'Ben je gezond?'. Vragen die je ook aan goede vrienden zou stellen. Of ik probeer ze juist volledig te verrassen met vragen die hen hard vanachter op het hoofd raken. Timing, daar draait het allemaal om. De juiste zaken op het juiste moment naar voren brengen. Plus altijd vragen naar de onderwerpen die de platenmaatschappij vooraf verboden had aan te snijden. Dat is een uitdaging. Met censuur heb ik helemaal niets. Daarmee kom je nergens. Ik weiger ook altijd vooraf een contractje te tekenen dat mij tot zaken verplicht. Dan maar niet." Zijn boek beschouwt Heck als een soort afsluiting van een periode. De ooit als sportverslaggever bij het Brabants Nieuwsblad begonnen journalist, voelt wel iets voor reisverhalen. Omdat hij via de popmuziek ook al in de zeer inspirerende sloppenwijken van Nairobi, de verschroeiend hete woestijnen in de Verenigde Staten en de contrasterende townships van Kaapstad terecht kwam. Een speciale wens om die ene nog nooit tegenover hem plaatsgenomen wereldster te spreken, heeft hij niet direct meer. Hij kon het zichzelf zelfs permitteren dat zijn interviews met sterren als Paul McCartney, The Bee Gees, Brian May en Bruce Springsteen het boek niet haalden. "Omdat de gesprekken uiteindelijk niet lang of goed genoeg bleken te zijn." Ook staan er bewust geen interviews in met 'kleinere' namen, terwijl ook daar soms juist een heel mooi verhaal in kan zitten. Heck: "Ik heb wel de naam dat ik alleen met de wereldtop wil spreken, maar dat is niet zo. Ik heb ooit een geweldig interview gedaan met bijvoorbeeld Elliott Smith. Maar dat had een ander boek opgeleverd. We zijn inderdaad voor de A-status gegaan. Admiral Freebee naast Angus Young van AC/DC, dat had niet gepast", lacht hij. Tussen neus en lippen door voegt hij daar nog schijnbaar achteloos het volgende aan toe: "Deze 25 verhalen worden binnenkort in het Engels vertaald, waarna het boek waarschijnlijk volgend jaar al in Amerika uitgebracht wordt. Door de eigen uitgeverij van Paul Anka. Leuke man is dat." - Het boek Fuck You Very Much - Supersterren in gesprek met Jean-Paul Heck wordt uitgegeven door Gopher BV uit Amsterdam. Er zijn twee boekpresentaties (mét een optreden van zangeres Stevie Ann: op dinsdag 13 november in Het Ketelhuis (Westergasfabriek), Pazannistraat 4 in Amsterdam (vanaf 18.00 uur) en op vrijdag 23 november in De Waterput, Bosstraat 36 in Bergen op Zoom (vanaf 17.30 uur).