Meer over...

Prijs:	€ 18.50 inclusief btw
Verzendkosten:	€ 2.95 binnen Nederland
Levertijd:	3 werkdag(en)

Bestellen...

Langs het pad stond guichelheil

Dit verhaal gaat over de dag aan het begin van de winter, in het leven van een doodgewoon echtpaar, de dag waarin de zon opkomt en weer ondergaat, waarin de weerman veel bewolking aankondigt en wijst op de mogelijkheid van nachtvorst, waarin de krant keurig op tijd op de mat valt. En als het avond is geworden heeft hij afscheid genomen van haar en heeft zij afscheid genomen van alles en iedereen.
'Langs het pad stond guichelheil' is zo een ingetogen requiem.

Deze titel is ook leverbaar als e-book voor de iPad of voor Android tablets, klik hier voor meer informatie.

Wat vonden anderen ervan?

Marjo van Turnhout, Leestafel, 9 maart 2014
'Alles wat er nu gebeurt is eigenlijk niet goed en hij zou moeten optreden. We beginnen gewoon opnieuw en doen alles anders.'

De vrouw in dit verhaal is stervende. Ze was fotografe, speciaal gericht op de vogeltjes en de bloemetjes, een hobby die haar man niet kon delen, 'analfabeet' als hij was op het gebied van de natuur. Nu zijn vrouw steeds meer aan bed gekluisterd is, gaat ook hij op pad, en aanschouwt hij de natuur door haar ogen. De eerste dag van het einde viel in de winter, bijna een jaar eerder. Vanaf dat moment wil hij de natuur voor haar 'verslaan', hij gaat op pad en vertelt.
Als hij ooit bij een excursie gewezen is op een klein bloempje, dat langs het pad stond, moet zij bekennen dat ze dat plantje niet kent. Natuurlijk zoekt ze het meteen op.

'Je kijkt weer niet goed. Stop hier maar.' Ze wees naar de grond. 'Dat is toch dat plantje waar jij het vorig jaar over had? Met die rare naam?'

De man begeleidt zijn vrouw in het proces van de aftakeling: het begint met ziekenhuisbezoeken, en slechtnieuwsgesprekken, gevolgd door een behandeling die zijn vrouw per se wil, want ze wil nog meemaken dat de zoon afstudeert in Delft. Er komt een rolstoel, en later een po-stoel; een ziekenhuisbed in de kamer en thuiszorg. Ze regelt haar eigen uitvaart, en schrijft laatste brieven naar haar geliefden.

De hoofdstukken in het boek beginnen chronologisch met de laatste dag van haar leven, van 's morgens vroeg tot 's avonds de dood intreedt. Na dat begin zijn er de flashbacks, de achtergrondverhalen. Dan lezen we over het afgelopen jaar en de implicaties van de moeizame ziekte.
Het is meer het verhaal van de echtgenoot, dan dat van de zieke, en daardoor is het een integer verhaal geworden, een afscheid. Een rouwproces. De omslag is niet voor niets zwart.
Het verhaal vertelt over wat het met je doet als je voor je ogen je geliefde af ziet takelen. Er zijn de praktische, zakelijke dingen die geregeld moeten worden, maar het mooiste is te lezen hoe de man de liefde voor zijn vrouw kanaliseert via de natuur, omdat het de natuur is waar zij van hield.

NBD Biblion, Gonny Biezeveld, voorjaar 2014
De auteur (1947) heeft jaren geleden een verhalenbundel en een roman gepubliceerd. Hij werkte verder vooral als redacteur en manuscriptbeoordelaar voor zijn eigen tekstbureau. Maar toen is hij zonder dat iemand het wist begonnen aan deze novelle. Zijn vrouw, een natuurfotografe, was een jaar eerder overleden. Hij had het ziekteproces en het sterven van zeer dichtbij meegemaakt. Op een indringende manier beschrijft hij het jaar van spanning, diagnoses, behandelingen, alle bijkomende emoties, het doorgaande dagelijkse leven met al het geregel en de bureaucratie. En met uiteindelijk de euthanasie. Alles wordt vrij sec, soms humoristisch genoteerd. Maar de ondertoon verraadt verdriet en rouw. Het is een ontroerend verhaal over verdriet en liefde, natuur en mensen.