George Knottnerus

George Knottnerus schrijft al van jongs af aan verhalen, columns en gedichten. Daarnaast publiceert hij over natuur en cultuur. Bij Gopher verschenen van zijn hand: Doodsangst, roman (2016), Missie Berlijn, historische roman (2014), De laatste paddenstoel, roman (2009), 10 mei 1940, roman (2010), Vikingzoon, roman (2011), Open Boek, roman (2012) en het pamflet Verlos ons van het boze (2018).

Op 27 februari 2015 was George Knottnerus te gast bij het Radio 5-programma 'NTR Academie', naar aanleiding van de brand op de Rijksdag, wat 27 februari precies 81 jaar geleden was. Deze brand en de brandstichter, Marinus van der Lubbe, zijn tevens het onderwerp van Knottnerus' nieuwste en laatste historische roman Missie Berlijn. Tevens werd hij op 20 januari 2014 door Ede TV geïnterviewd over dit boek en zijn fascinatie voor Marinus van der Lubbe.

Interview met de auteur naar aanleiding van de verschijning van zijn roman Open boek (2012):

In uw nieuwste boek, getiteld 'Open boek' gebruiken Leo en Sofie een 'open dagboek'. Dit is niet zomaar een dagboek, ze schrijven hierin, naast hun dagelijkse gebeurtenissen ook wat ze daarbij denken en voelen. Hoe bent u op het concept van zo een 'open dagboek' gekomen?

'Het concept van een 'open dagboek' is gebaseerd op een dagboek van Lev Tolstoj. Ik lees zijn werk al heel lang en hij is een van mijn meest bewonderde auteurs. Toen ik een paar jaar geleden bij het schaatsen mijn enkel had gebroken, heb ik tijd gehad om zijn werken wat meer te bestuderen. Vooral dus een dagboek van Tolstoj greep mijn aandacht. Het leven van Tolstoj zelf lijkt al op een roman.
Hij was, samen met zijn vrouw Sophia, geobsedeerd door de waarheid, echte liefde en openheid. Ze hebben samen dit concept van een 'open dagboek' daadwerkelijk nageleefd. Maar niet alleen hebben ze samen dagboeken bijgehouden, hij heeft haar zelfs zijn dagboeken uit zijn jeugd laten lezen. Toch was het, net als in Open boek, geen ideaal. Het leidde vaak tot conflicten, iets waar Sophia al voor vreesde en waardoor ze eerst had getwijfeld om aan zo'n dagboek te beginnen.
Tijdens het 100-jarige sterfjaar van Tolstoj ben ik begonnen met schrijven. Dit heb ik bewust gedaan, want zelfs zijn dood is gekoppeld aan hun dagboeken. Na een ruzie is hij het huis uit gevlucht, en omdat het al niet zo goed zat met zijn gezondheid, is hij halverwege ingestort en opgenomen in een treinstation. Door familie en vrienden is Sophia vervolgens weggehouden van zijn sterfbed.
Ik geloof zelf dat ruzie bij echte liefde hoort, zelfs knetterende ruzie. De verhouding tussen man en vrouw is heel bijzonder, omdat ze allebei zo'n verschillende psyche hebben.'

Heeft u er zelf ook wel eens zo'n dagboek bijgehouden of houdt u het liever bij fictie?

'Ik heb het zelf wel een paar jaar geprobeerd. Ik was geïnteresseerd in de vraag hoe je je eigen gedachtes kon openen voor een ander. Natuurlijk moet de ander je gedachtes ook willen weten. Na een paar jaar ben ik er toch mee gestopt, omdat het ook bij ons thuis tot conflicten leidde. Maar niet alleen voor een ander is het belangrijk om je gedachtes te openen, eigenlijk zou iedereen een dagboek bij moeten houden. Je geheugen is immers geen betrouwbare bron. Als je een dagboek bijhoudt, op wat voor manier dan ook, kun je je geheugen up-to-date houden.'

U schrijft al van jongs af aan. Wat vormt voor u de grootste uitdaging en waaraan beleeft u het grootste plezier tijdens het schrijven?

'Mijn grootste uitdaging, en dat klinkt misschien heel arrogant en pedant, is het schrijven van het beste boek. Ik hou zelf heel veel van lezen en vind dat de beste boeken romans zijn. Daarom schrijf ik die zelf ook het liefst. Verder vind ik de verhoudingen van het innerlijke en het uiterlijke heel belangrijk in een verhaal. Je moet niet alleen de actie, de verhaallijn, willen weergeven, maar ook de gedachtes en gevoelens van de personages. Dus ook hun hoofd en hart. De psyche van de mens, zoals ik al zei, is heel interessant. Ook het verschil in handelen en denken van mensen; mensen kunnen soms dingen doen, maar daar heel anders over denken of zich er heel anders bij voelen.'

Heeft u al plannen voor een volgend boek?

'Ja, ik ben er al een paar maanden volop mee bezig. Mijn nieuwe boek wordt ook een roman en zal gebaseerd zijn op het leven van een antiheld, Marinus van der Lubbe. Hij is vooral bekend vanwege het in brand steken van het Duitse Rijksdaggebouw. Hij voerde vele acties tegen het Naziregime, niet alleen uit protest, maar ook als waarschuwing voor de Duitse bevolking, dat ze niet zomaar de Nazi's moesten geloven.
Ik heb zelf bij geschiedenis vooral meegekregen dat hij gek was. Ik heb nu veel over hem uitgezocht en ik ben het daar niet mee eens. Ik heb nu gelukkig ook een link gevonden naar de liefde. Op het eerste gezicht lijkt hij vooral iemand die alleen bezig is met de politiek en dat is heel droog, maar nu heb ik iets gevonden over een Hongaars meisje. Het wordt dus een historische roman, gebaseerd op de werkelijkheid.'