Henk Goorden

Henk Goorden is sinds 1979 in dienst bij de politie Rotterdam. Hij begon op bureau Marconiplein in Rotterdam West als agent en is inmiddels als rechercheur werkzaam in Rotterdam Zuid. In het AD werd hij ooit 'de Rotterdamse Appie Baantjer' genoemd.
Trip naar Jamaica is het achtste deel uit de serie politieverhalen van Henk Goorden.

Eerder zijn verschenen: Spelen met vuur (2004), Groen als gras (2005), Kwaad bloed (2008), Kind van de rekening (2008), Schot in het duister (2010), Baron van de Beverwaard (2011) en Opgepast! (2012).

In gesprek met Henk Goorden
op 07/06/2012 naar aanleiding van de publicatie van zijn boek Opgepast!.

Welke boeken leest u zelf het liefst in uw vrije tijd?

'Eigenlijk lees ik niet zo heel erg veel in mijn vrije tijd. Ik heb laatst wel het boek Een stil geloof in engelen van R.J. Ellory gelezen. Dat vond ik erg indrukwekkend. Het is een heel beklemmend boek, over een reeks kindermoorden in de jaren dertig in Amerika. Ik vond het ook erg goed geschreven. Maar ik heb verder geen vaste auteur, nee. Zoveel lees ik gewoon niet. Ik heb bijvoorbeeld ook nog nooit een boek van Baantjer gelezen! Maar dat zie ik ook wel als een voordeel. Doordat ik niet zoveel andere boeken lees, kan ik me ook niet te veel laten beïnvloeden. Ik denk dat mijn boeken daardoor wel echt een eigen stijl hebben.'

Is de ervaring uit de praktijk terug te lezen in uw boeken?

'Ik probeer in mijn boeken meer de werkelijkheid te tonen. Door mijn werk als rechercheur weet ik hoe het politiewerk in het echt in elkaar zit. Als je als politie een vermoord kind vindt, dan wordt er bijvoorbeeld flink gevloekt. In een boek hoef je natuurlijk niet heel grof te zijn, maar het is wel realistischer als een politieman op zo'n moment even scheldt.'

En qua situaties? Gebruikt u ook zaken die echt door de Rotterdamse politie zijn behandeld?

'Ik gebruik ook wel situaties die ik zelf heb meegemaakt, ja. Deel 4 (Kind van de rekening) is hier een voorbeeld van. Wij vonden jaren geleden een vrouw onder het ijs, en zijn er heel lang niet vanuit gegaan dat het een misdrijf was. Na onderzoek leek het daar helaas uiteindelijk toch wel op. Wij hebben deze zaak in werkelijkheid nooit op kunnen lossen. Dat is heel naar, maar het gaf me wel inspiratie voor een verhaal. Gelukkig kan Maarten Trip zo'n zaak wél oplossen.'

Hoe autobiografisch is de hoofdpersoon, Maarten Trip?

'Ik denk dat elke schrijver wel iets van zichzelf verwerkt in zijn of haar hoofdpersoon. Wat Maarten Trip en ik delen, dat is de humor. Die droge humor, en dat laconieke. Daar zie je wel wat van mij in, ja. Hij maakt deel uit van mijzelf, maar we zijn niet dezelfde persoon. Ik praat gelukkig niet tegen mijn kat als ik thuiskom.'

Maarten Trip lijkt, buiten deze licht autobiografische trekken, wel een typisch voorbeeld te zijn van de 'eenzame detective', zoals inspector Morse dat bijvoorbeeld was. Zijn deze figuren gebaseerd op werkelijke karakters van rechercheurs, en is het daarom een cliché, of werkt zo'n personage gewoon beter voor het verhaal?

'Ik denk wel dat Maarten Trip anders is dan de gemiddelde rechercheur. Maar het is inderdaad waar dat een wat eenzamer personage in dit genre beter werkt. Als Maarten Trip nou heel gelukkig zou zijn, met vrouw en kinderen, dan wordt hij gevoelsmatig als minder heroïsch gezien. En datzelfde geldt ook voor de rol van de chef. Dat zie je ook in heel veel politieromans en politieseries: chefs zijn nooit aardig, die werken altijd alleen maar tegen. Dat maakt het moeilijker voor de hoofdpersoon, wat hem automatisch heroïscher maakt.'

Ziet u door het werk als rechercheur veel fouten in andere politieromans of politieseries?

'Ja, dat zie je wel, ja. Als je in het vak zit, weet je natuurlijk hoe zo'n zaak in het echt wordt aangepakt. Ik zit me wel eens te ergeren voor de tv. Maar dan zegt mijn vriendin: 'Ach, het is toch maar een film.' En daar heeft ze ook gelijk in. Bovendien zijn mijn boeken natuurlijk ook niet helemaal conform de werkelijkheid. In de realiteit zijn er tientallen mensen betrokken bij een onderzoek, in mijn boeken zijn het er maar een paar. Simpelweg omdat het gewoon niet te doen is om dertig verschillende karakters te moeten beschrijven.'

Over zijn nieuwe boek Opgepast!:

'In Opgepast! gaat de buurman van Maarten Trip op vakantie. Hij verzoekt de rechercheur een beetje op zijn zoon te letten die achterblijft. Onder zijn toezicht wordt er daar iemand vermoord. Mijn inspiratie voor dit boek? Mijn ervaring als rechercheur en mijn rijke fantasie!'