Christian Oerlemans

Oude liefde roest niet. Gedreven door de magie van het woord, heeft Christian Oerlemans geleefd met de pen. 'Honderdduizenden woorden heb ik geschreven, kasten vol teksten. Gedichten en korte verhalen, lang vervlogen in vergeten literaire tijdschriftjes. Graag had ik Maatstaf gehaald. Liever nog de Reina Prinsen Geerligs prijs een keer gewonnen. Oude idolen als Victor van Vriesland en Marsman en ter Braak bewogen mij tot omslachtig proza en bloemig dichtwerk, waarvan als curiositeit hier een voorbeeld opgenomen.'
Hij deed mee met de zestigers, liftend door Europa, borden wassend, druiven plukkend, afziend op een zolderkamer. Vier jaar zeevaart voor ruime blik en deinend taalgebruik, de Kiekeboe, Adèle Bloemendaal die gedichten zag in zijn zeemansogen. Een onleesbare roman over heimwee, nooit opgevoerde toneelstukken, 'Luther' vertaald, de opzet voor een televisiespel waarmee Willy van Hemert verder ging. Kasten vol teksten.

Toen volgde de overstap naar kleinkunst. 'Van literair naar populair, maar wel met inhoud graag. Een hele eer om te mogen werken met Cor Lemaire, uitvoeringen in Shaffy Chantant begin jaren zestig, Hetty Verhoogt, Jenny Arean, soms een radioprogramma, zangvoer voor Avro's talentenjacht auteursrechten beginnen binnen te druppelen. Niet om van te leven, dus overdag typist, het uitzendbureau, 's nachts Eylders, Reinders en de Kring.'
Iemand zei tegen Oerlemans: 'Je lijkt wel gek, je moet copywriter worden dan verdien je tenminste geld met schrijven. Kijk naar Ferdinand Langen, Jan Holsbergen en andere schrijvers.' Dus ging hij met literaire tijdschriftjes in de hand langs de reclamebureaus.
De oude tycoon J.C. Palm zag wel wat in hem, hij had tenslotte ook een kunstschilder aangenomen op de ontwerpafdeling. Groot reclamebureau, snelle carrière, vaarwel literaire ambities.
Oerlemans: 'Nu word ik gelezen door een miljoenenpubliek, in alle tijdschriften en kranten! Minder respect misschien, maar wel meer geld, haha, schrijftalent betaalt zich eindelijk uit.
Toch blijft de boekenplank trekken: midden jaren zeventig publiceerde ik drie thrillers bij Bruna en Thieme en leverde bijdragen aan Plot, spannende verhalen bijeengebracht door schrijver/criticus Ab Visser. Ondertussen scoorde ik meer succes met reclamethema's dan met gedichten; wie kent niet Even Apeldoorn Bellen?'

Maar zoals gezegd, oude liefde roest niet. Oerlemans: 'De muze roept altijd, gevoelens laten zich niet knechten ook al komt de poëzie niet verder dan het eigen opbergmeubel. Kasten vol teksten, wat doe je ermee als je wat ouder wordt? Ach, waarom niet bundelen in een boekje. Een selectie van oud en nieuw, van blij en droef, van alles wat. En als toegift nog wat liedjes die niemand meer zingt.'